 بین عملکرد فیزیکی و انحنای خمیده ستون فقرات در زنان سالمند ارتباط وجود دارد.
عنوان: بررسی رابطه بین عملکرد فیزیکی با هایپرکیفوز ناشی از افزایش سن در زنان سالمند (یک مرور نظام مند). مطالعه: در بین تغییرات پوسچرال ناشی از افزایش سن، یک یافته کلینیکی بسیار شایع، افزایش کیفوز توراسیک است. هایپرکیفوز ناشی از افزایش سن ممکن است بر عملكرد فیزیكی در زنان مسن تاثیر منفی داشته باشد، اما نتایج مطالعات پیشین در این زمینه متناقض می باشد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین عملكرد فیزیكی با پوسچر هایپرکیفوز ناشیاز افزایش سن در زنان سالمند انجام گرفت .پایگاه هاي اطلاعاتی Scopus, ISI Web of Science, Cochrane Library, Pubmed, Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature and PEDro جهت یافتن مطالعات مرتبط با کیفوز و عملکرد فیزیکی در زنان بالای 60 سال توسط دو محقق به شکل مستقل تا سال 2021 جستجو شد. کیفیت سنجی مطالعات بر اساس چک لیست NHLBIتوسط دو محقق به شکل مستقل انجام و سپس این نتایج توسط تیم نویسندگان ،مجددا جهت کنترل سوگیری هاي احتمالی ارزیابی گردید. 62 درصد مطالعات، اندازه گیري قدرت، 57 درصد اندازه گیري مبتنی بر زمان، 38 درصد اندازه گیري مبتنی بر سرعت ، 23 درصد اندازه گیري بر اساس پرسش نامه، 19 درصد بر اساس گزارش شخصی و 19 درصد نیز اندازه گیري مبتنی بر مسافت داشتند. به جز در سطح قدرت عضلات و مطالعات مبتنی بر زمان در سایر اندازه گیري های مرتبط با عملکرد فیزیکی تناقض در نتایج دیده شد . در تمام سطوح اندازه گیري هاي عملکرد فیزیکی، تعداد مطالعات طولی با کیفیت بالا محدود می باشد. در زمینه قدرت و نیز اندازه گیري هاي مبتنی بر زمان (تست بلند شدن از صندلی و تست زمان بلند شدن از صندلی و راه رفتن) رابطه بین کیفوز و عملكرد فیزیكی تائید شده است، اما در سایر جنبه هاي عملكرد فیزیكی، تناقض زیادي بین یافته ها وجود دارد و نیازمند مطالعات بیشتر به ویژه مطالعات طولی می باشد . كليدواژه‌ها: هایپرکیفوز وابسته به سن، زنان سالمند، عملكرد فیزیكی گروه های مخاطب: متخصصان و پژوهشگران مجریان: طیبه روغنی، مرضیه محرابی، وندی کتمن، دیان آلن، علیرضا رحیمی، زهرا السادات رضائیان، زیبا فرج زادگان، امای گلادین آدرس مقاله:
|
 کمربندهای طبی انعطاف پذیر، برای اصلاح گوژپشتی سالمندان دارای پوکی استخوان مناسب تر از کمربندهای سخت هستند.
عنوان: مقایسه تاثیر فوری ارتوز اسپاینومد، بادی ژاکت و کرست انعطاف پذیر پشتي- کمری بر تعادل سالمندان دارای کایفوز ناشي از پوکي استخوان: یک مطالعه مقدماتي از نوع متقاطع شرح مطالعه: بیحرکتي به وسیله وسایل حمایتي، از درمان های اولیه گوژپشتي های ناشي از سالمندی محسوب مي شود. این مطالعه مقدماتي به بررسي اثرات فوری سه نوع کمربند با جنس متفاوت بر روی تعادل و تحرک استفاده کنندگان پرداخت. 25 سالمند مبتلا به گوژپشتي ناشي از کاهش تراکم استخوان با سابقه زمین خوردن، وارد این مطالعه متقاطع شدند. هر داوطلب به صورت تصادفي در یکي از حالات مطالعه (بدون کمربند، با کمربند سخت، با کمربند نیمه سخت و با کمربند انعطاف پذیر) مورد بررسي قرار مي گرفت. بررسي های مطالعه شامل اندازه گیری درجه گوژپشتي، ثبات پاسچر، میزان خم شدن به جلو و زمان آزمون برخاستن و راه رفتن بود. جهت مقایسه گروه ها از آزمون آنالیز واریانس با داده های تکراری استفاده شد. همه کمربندها باعث کاهش درجه گوژپشتي شدند. هیچ یک از کمربندها، سرعت انتقال نوسان مرکز فشار بدن و مدت زمان آزمون برخاستن و راه رفتن را تغییر نداد. ارتوزهای سخت، میزان خم شدن به جلو را کاهش دادند. این مطالعه، مستندات اولیه برای وجود محدودیت ها و یا مضرات ناشي از پوشیدن کمربندهای سخت در سالمندان دارای گوژپشتي ناشي از کاهش تراکم استخوان را ارایه مي کند. با توجه به اهمیت زیاد خطرات زمین خوردن در سالمندان پیشنهاد مي شود در صورت عدم وجود علایم شکستگي، کمربندهای سخت در افراد سالمند استفاده نشود. کلیدواژه ها: سالمندی، گوژپشتي، پوکي استخوان، تعادل، کمربند طبي گروه های مخاطب: گیرندگان خدمات سلامت، متخصصان و پژوهشگران مجریان: ابراهیم صادقي، محمد رسول کریمیان آدرس مقاله: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S2468781221001144
|
 اختلالات پا از جمله عوامل خطرساز برای وقوع زمین خوردن، همچنین افزایش ترس از زمین خوردن و کاهش تعادل در سالمندان می باشند.
عنوان: بررسی بیومکانیک مجموعه پا و مچ پا و ارتباط آن با زمین خوردن در سالمندان منطقه مرکزی ایران شرح مطالعه: سالانه از هر سه سالمند، یک نفر زمین خوردن را تجربه می‌کند و اختلالات پا و مچ پا ازجمله ریسک فاکتورهای مؤثر در زمین خوردن میباشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی بیومکانیک مجموعه پا و مچ پا در سالمندان منطقه مرکزی ایران و بررسی ارتباط بین ویژگیهای ساختاری و عملکردی آن با زمین خوردن، ترس از زمین خوردن و تعادل میباشد. صد و هشتاد و هفت سالمند فعال، در گروه ۶۲ تا ۹۰ سال با میانگین سنی ۲/۵±5/70 از اصفهان در این مطالعه شرکت کردندکه ۱۰۶ نفر از آنها زن (%56/6 ) با میانگین سنی 4/5±5/ 68 و 81 نفر مرد (%43/3 ) با میانگین سنی 5/3±72/7 بودند. ویژگیهای ساختاری و عملکردی پا و مچ پا (شامل پوسچر پا، دامنه حرکتی، قدرت عضلات، دفورمیتی، درد و الگوهای فشار کف پا طی راه رفتن) اندازه‌گیری شد. سابقه زمین خوردن در یک سال گذشته نیز ثبت گردید. مقایسه بین دو گروه سالمند با و بدون سابقه زمین خوردن از طریق تحلیل‌های تک متغیره صورت پذیرفت و از رگرسیون لجستیک برای تعیین ارتباط بین متغیرها با زمین خوردن استفاده شد همچنین از رگرسیون خطی چند متغیره به منظور بررسی ارتباط بین ترس از زمین خوردن و تعادل با ویژگیهای ساختاری و عملکردی پا و مچ پا استفاده شد. هفتاد و چهار سالمند (%۹/۳۹) زمین خوردن را در یک سال گذشته تجربه کردند. نتایج مدل رگرسیون لجستیک نشان داد، کاهش دامنه حرکتی اکستنشن شست در مفصل متاتارسوفالنژیال اول، کاهش قدرت عضلات پلانتار فلکسور، افزایش انتگرال فشار در مدیال فورفوت، افزایش سرعت مرکز فشار در فورفوت و درد به‌صورت مستقل و معنادار، پس از در نظر گرفتن اثر ریسک فاکتورهای فیزیولوژیک، با زمین خوردن ارتباط داشتند. ویژگیهای ساختاری و عملکردی متعددی از پا و مچ در سالمندان مورد مطالعه در این پژوهش با زمین خوردن ارتباط داشتند. همچنین ویژگیهای ساختاری و عملکردی متعددی از پا و مچ پا میتوانند به عنوان پیشگوکننده های ترس از زمین خوردن و تعادل در سالمندان باشند. کلیدواژه ها: سالمند، زمین خوردن، پا، مچ پا گروه های مخاطب: متخصصان و پژوهشگران مجریان: سعید فرقانی، علیرضا طاهری، Hylton Menz، سید محسن حسینی، فاطمه پل آدرس مقاله: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0966636221001922
|
 تحریک مغز از طریق جمجمه می تواند منجر به بهبود راه رفتن افراد مبتلا به پارکینسون گردد.
عنوان: بررسی تاثیر تحریک فراجمجمه ای جریان مستقیم بر راه رفتن بیماران مبتلا به پارکینسون: مرور نظام مند شرح مطالعه: هدف از مطالعه حاضر بررسی نظام مند اثر تحریک مغز از طریق جمجمه بر راه رفتن افراد مبتلا به پارکینسون، بر اساس مطالعات تجربی موجود بوده است. هجده مطالعه در این مرور نظام مند مورد بررسی قرار گرفت. تحریک مغز از طریق جمجمه یک رویکرد مداخله ای امیدوارکننده برای بهبود راه رفتن در افراد مبتلا به پارکینسون است. تحریک مغز از طریق جمجمه با قطب مثبت و بر روی نواحی حرکتی، تأثیر مثبتی بر راه رفتن نشان داده است، اما تحریک نواحی دیگر، اثربخشی کمتری داشته است. ناهمگونی روش ها و نتایج، نتیجه گیری قطعی را دشوار کرده است. بنابراین، انجام مطالعات بیشتر بر روی پروتکل های تحریک مغز از طریق جمجمه برای بهینه سازی کارایی این مداخله ضروری می باشد. کلیدواژه ها: تحریک مغز از طریق جمجمه، راه رفتن، پارکینسون گروه های مخاطب: متخصصان و پژوهشگران مجریان: حمزه بهارلوئی، فاطمه پل، محمدعلی صالحی نژاد، Michael Nitsche آدرس مقاله: https://translationalneurodegeneration.biomedcentral.com/articles/10.1186/s40035-021-00245-2
|
عنوان: بررسی رابطه مشارکت و یکپارچگی اجتماعی با تصویر فرد از بدن خود و توانایی های عملکردی در افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با سطح ناتوانی خفیف و متوسط (مطالعه مقطعی) شرح مطالعه: مولتیپل اسکلروزیس می تواند منجر به محدودیت هایی در فعالیت های روزانه و کاهش مشارکت اجتماعی شود. هدف این مطالعه بررسی متغیرهای مرتبط با مشارکت اجتماعی در افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با سطح ناتوانی خفیف یا متوسط می باشد. در این مطالعه اطلاعات جمعیت شناختی و ویژگی های بالینی را با استفاده از مجموعه ای از ابزارهای ارزیابی از جمله مقیاس قدردانی از بدن، شاخص اصلاح شده بارتل، مقیاس فعالیت های روزمره زندگی لاوتون، مقیاس اصلاح شده تأثیر خستگی، مقیاس بصری درد و پرسشنامه یکپارچگی اجتماعی مورد استفاده قرارگرفت. در این طرح گزارش شده است که مقیاس فعالیت های روزمره زندگی قوی ترین متغیر مرتبط با یکپارچگی اجتماعی در افراد مبتلا به ام اس با سطح ناتوانی خفیف می باشد درحالی که فعالیت های اساسی روزمره زندگی قوی ترین متغیر مرتبط با یکپارچگی اجتماعی در افراد مبتلا به ام اس با سطح ناتوانی متوسط محسوب می شوند. كليدواژه‌ها: فعالیت های روزمره زندگی، تصویر فرد از بدن خود، یکپارچگی اجتماعی، مولتیپل اسکلروزیس، مشارکت گروه های مخاطب: متخصصان و پژوهشگران مجریان: مریم مستاجران، سعید علیزاده، حمیدرضا رستمی، ناصر حوایی، وحید شایگان نژاد آدرس مقاله: https://www.magonlinelibrary.com/doi/abs/10.12968/ijtr.2023.0152 |
عنوان: تبیین تجارب تدریس اعضای هیئت علمی غیر بالینی دو دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و بوشهر شرح مطالعه: باتوجه به اینکه در شرایط زندگی امروز نیازهای جامعه در حال تغییر دائمی هستند در این راستا می بایست در فرآیند آموزش تغییر ایجاد کرد دروس غیربالینی قسمت اصلی دوره آموزش علوم پزشکی را تشکیل می دهد که تأثیر و ماندگاری آن نیازمند تدریس متناسب با یادگیری مادام العمر است. هدف از این مطالعه توصیف و تبیین تجارب تدریس اعضای هیئت علمی غیر بالینی دو دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و بوشهر می باشد. این مطالعه یک مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوی است که به کنکاش نقطه نظرات اعضای هیئت علمی می پردازد. از دسته بندی داده های حاصل شده در این مطالعه، اعضای هیئت علمی به چهار مضمون اصلی معیارهای انتخاب روش تدریس، فاکتورهای مورد توجه در تدریس، عوامل موثر در تدریس و کلاس درس و انتقال تجارب آموزشی به دیگر اساتید بعنوان تجارب اشاره نمودند. مشارکت کنندگان در این مطالعه، تجارب موفقی مثل تدریس جذاب، تدریس کاربردی، ایجاد صمیمیت با دانشجو و درک شرایط خاص دانشجو را بیان کردند و عدم علاقه و انگیزه کافی اساتید، عدم آشنایی کافی اساتید، عدم آشنایی کافی با روش های نوین تدریس، عدم تسلط کافی استاد به مطلب و عدم هماهنگی کافی بین دانشجو و استاد را بعنوان تجارب ناموفق بیان شد. كليدواژه‌ها: غیربالینی، تدریس، اعضای هیئت علمی، تحلیل محتوا گروه های مخاطب: متخصصان و پژوهشگران مجریان: محمدرضا یزدانخواه فرد، علیرضا طاهری آدرس مقاله:
|
عنوان: بررسی حساسیت و تکرار پذیری ثبات پاسچر حالت ایستاده در شمارش معکوس اعداد با فواصل متفاوت شرح مطالعه: ارزیابی های دوگانه می توانند تغییرات در کنترل پاسچر را حین ارزیابی تعادل شناسایی کنند. ایستادن ثابت همراه با شمارش معکوس اغلب برای ارزیابی کنترل پاسچر در هنگام انجام وظایف دوگانه استفاده می شود. روش شمارش معکوس قابل اعتماد برای پایداری پاسچر حالت ایستاده هنوز تعریف نشده است. هدف این مطالعه بررسی قابلیت اطمینان درون روز و بین روز ثبات پاسچر هنگام شمارش معکوس در مراحل مختلف می باشد. در این مطالعه 39 فرد سالم آزمون های ثبات 70 ثانیه ای را در شرایط بدون وظیفه دوگانه و در 5 حالت شمارش معکوس (با گام های یک، دو، سه، چهار و پنج) در حالت ایستاده بر روی صفحه نیرو در سه جلسه انجام دادند. نتایج این مطالعه نشان داده است که شمارش معکوس با گام های مختلف (از یک تا پنج تایی) هنگام انجام همزمان وظایف از قابلیت اطمینان بالایی برخوردار است. همچنین ارزیابی کمی مرکز فشار می تواند ابزاری مؤثر برای بررسی تغییرات ثبات پاسچر در بین جلسات مختلف باشد. كليدواژه‌ها: توجه، کنترل تعادل، وظیفه دوگانه، قابلیت اطمینان گروه های مخاطب: متخصصان و پژوهشگران مجریان: شیرین صابری، مهشید مشرف، Gillian Yeowell، ابراهیم صادقی دمنه: آدرس مقاله: |