اختلالات پا از جمله عوامل خطرساز برای وقوع زمین خوردن، همچنین افزایش ترس از زمین خوردن و کاهش تعادل در سالمندان می باشند. عنوان: بررسی بیومکانیک مجموعه پا و مچ پا و ارتباط آن با زمین خوردن در سالمندان منطقه مرکزی ایران شرح مطالعه: سالانه از هر سه سالمند، یک نفر زمین خوردن را تجربه می‌کند و اختلالات پا و مچ پا ازجمله ریسک فاکتورهای مؤثر در زمین خوردن میباشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی بیومکانیک مجموعه پا و مچ پا در سالمندان منطقه مرکزی ایران و بررسی ارتباط بین ویژگیهای ساختاری و عملکردی آن با زمین خوردن، ترس از زمین خوردن و تعادل میباشد. صد و هشتاد و هفت سالمند فعال، در گروه ۶۲ تا ۹۰ سال با میانگین سنی ۲/۵±5/70 از اصفهان در این مطالعه شرکت کردندکه ۱۰۶ نفر از آنها زن (%56/6 ) با میانگین سنی 4/5±5/ 68 و 81 نفر مرد (%43/3 ) با میانگین سنی 5/3±72/7 بودند. ویژگیهای ساختاری و عملکردی پا و مچ پا (شامل پوسچر پا، دامنه حرکتی، قدرت عضلات، دفورمیتی، درد و الگوهای فشار کف پا طی راه رفتن) اندازه‌گیری شد. سابقه زمین خوردن در یک سال گذشته نیز ثبت گردید. مقایسه بین دو گروه سالمند با و بدون سابقه زمین خوردن از طریق تحلیل‌های تک متغیره صورت پذیرفت و از رگرسیون لجستیک برای تعیین ارتباط بین متغیرها با زمین خوردن استفاده شد همچنین از رگرسیون خطی چند متغیره به منظور بررسی ارتباط بین ترس از زمین خوردن و تعادل با ویژگیهای ساختاری و عملکردی پا و مچ پا استفاده شد. هفتاد و چهار سالمند (%۹/۳۹) زمین خوردن را در یک سال گذشته تجربه کردند. نتایج مدل رگرسیون لجستیک نشان داد، کاهش دامنه حرکتی اکستنشن شست در مفصل متاتارسوفالنژیال اول، کاهش قدرت عضلات پلانتار فلکسور، افزایش انتگرال فشار در مدیال فورفوت، افزایش سرعت مرکز فشار در فورفوت و درد به‌صورت مستقل و معنادار، پس از در نظر گرفتن اثر ریسک فاکتورهای فیزیولوژیک، با زمین خوردن ارتباط داشتند. ویژگیهای ساختاری و عملکردی متعددی از پا و مچ در سالمندان مورد مطالعه در این پژوهش با زمین خوردن ارتباط داشتند. همچنین ویژگیهای ساختاری و عملکردی متعددی از پا و مچ پا میتوانند به عنوان پیشگوکننده های ترس از زمین خوردن و تعادل در سالمندان باشند. کلیدواژه ها: سالمند، زمین خوردن، پا، مچ پا گروه های مخاطب: متخصصان و پژوهشگران مجریان: سعید فرقانی، علیرضا طاهری، Hylton Menz، سید محسن حسینی، فاطمه پل آدرس مقاله: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0966636221001922
|
عنوان: تبیین تجارب تدریس اعضای هیئت علمی غیر بالینی دو دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و بوشهر شرح مطالعه: باتوجه به اینکه در شرایط زندگی امروز نیازهای جامعه در حال تغییر دائمی هستند در این راستا می بایست در فرآیند آموزش تغییر ایجاد کرد دروس غیربالینی قسمت اصلی دوره آموزش علوم پزشکی را تشکیل می دهد که تأثیر و ماندگاری آن نیازمند تدریس متناسب با یادگیری مادام العمر است. هدف از این مطالعه توصیف و تبیین تجارب تدریس اعضای هیئت علمی غیر بالینی دو دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و بوشهر می باشد. این مطالعه یک مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوی است که به کنکاش نقطه نظرات اعضای هیئت علمی می پردازد. از دسته بندی داده های حاصل شده در این مطالعه، اعضای هیئت علمی به چهار مضمون اصلی معیارهای انتخاب روش تدریس، فاکتورهای مورد توجه در تدریس، عوامل موثر در تدریس و کلاس درس و انتقال تجارب آموزشی به دیگر اساتید بعنوان تجارب اشاره نمودند. مشارکت کنندگان در این مطالعه، تجارب موفقی مثل تدریس جذاب، تدریس کاربردی، ایجاد صمیمیت با دانشجو و درک شرایط خاص دانشجو را بیان کردند و عدم علاقه و انگیزه کافی اساتید، عدم آشنایی کافی اساتید، عدم آشنایی کافی با روش های نوین تدریس، عدم تسلط کافی استاد به مطلب و عدم هماهنگی کافی بین دانشجو و استاد را بعنوان تجارب ناموفق بیان شد. كليدواژه‌ها: غیربالینی، تدریس، اعضای هیئت علمی، تحلیل محتوا گروه های مخاطب: متخصصان و پژوهشگران مجریان: محمدرضا یزدانخواه فرد، علیرضا طاهری آدرس مقاله: |