رفتن به محتوای اصلی
x

ترجمان دانش اقای دکتر ابراهیم صادقی

 

 

 

کمربندهای طبی انعطاف پذیر، برای اصلاح گوژپشتی سالمندان دارای پوکی استخوان مناسب تر از کمربندهای سخت هستند.

 عنوان: مقایسه تاثیر فوری ارتوز اسپاینومد، بادی ژاکت و کرست انعطاف پذیر پشتي- کمری بر تعادل سالمندان دارای کایفوز ناشي از پوکي استخوان: یک مطالعه مقدماتي از نوع متقاطع

شرح مطالعه: بیحرکتي به وسیله وسایل حمایتي، از درمان های اولیه گوژپشتي های ناشي از سالمندی محسوب مي شود.این مطالعه مقدماتي به بررسي اثرات فوری سه نوع کمربند با جنس متفاوت بر روی تعادل و تحرک استفاده کنندگان پرداخت.

 25 سالمند مبتلا به گوژپشتي ناشي از کاهش تراکم استخوان با سابقه زمین خوردن، وارد این مطالعه متقاطع شدند. هر داوطلب به صورت تصادفي در یکي از حالات مطالعه (بدون کمربند، با کمربند سخت، با کمربند نیمه سخت و با کمربند انعطاف پذیر) مورد بررسي قرار مي گرفت. بررسي های مطالعه شامل اندازه گیری درجه گوژپشتي، ثبات پاسچر، میزان خم شدن به جلو و زمان آزمون برخاستن و راه رفتن بود. جهت مقایسه گروه ها از آزمون آنالیز واریانس با داده های تکراری استفاده شد.

همه کمربندها باعث کاهش درجه گوژپشتي شدند. هیچ یک از کمربندها، سرعت انتقال نوسان مرکز فشار بدن و مدت زمان آزمون برخاستن و راه رفتن را تغییر نداد. ارتوزهای سخت، میزان خم شدن به جلو را کاهش دادند.

این مطالعه، مستندات اولیه برای وجود محدودیت ها و یا مضرات ناشي از پوشیدن کمربندهای سخت در سالمندان دارای گوژپشتي ناشي از کاهش تراکم استخوان را ارایه مي کند. با توجه به اهمیت زیاد خطرات زمین خوردن در سالمندان پیشنهاد مي شود در صورت عدم وجود علایم شکستگي، کمربندهای سخت در افراد سالمند استفاده نشود.

کلیدواژه ها: سالمندی، گوژپشتي، پوکي استخوان، تعادل، کمربند طبي

گروه های مخاطب: گیرندگان خدمات سلامت، متخصصان و پژوهشگران

مجریان: ابراهیم صادقي، محمد رسول کریمیان

آدرس مقاله:

https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S2468781221001144 

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           

 

 

عنوان: بررسی حساسیت و تکرار پذیری ثبات پاسچر حالت ایستاده در شمارش معکوس اعداد با فواصل متفاوت

شرح مطالعه: ارزیابی های دوگانه می توانند تغییرات در کنترل پاسچر را حین ارزیابی تعادل شناسایی کنند. ایستادن ثابت همراه با شمارش معکوس اغلب برای ارزیابی کنترل پاسچر در هنگام انجام وظایف دوگانه استفاده می شود. روش شمارش معکوس قابل اعتماد برای پایداری پاسچر حالت ایستاده هنوز تعریف نشده است. هدف این مطالعه بررسی قابلیت اطمینان درون روز و بین روز  ثبات پاسچر هنگام شمارش معکوس در مراحل مختلف می باشد. در این مطالعه 39 فرد سالم آزمون های ثبات 70 ثانیه ای را در شرایط بدون وظیفه دوگانه و در 5 حالت شمارش معکوس (با گام های یک، دو، سه، چهار و پنج) در حالت ایستاده بر روی صفحه نیرو در سه جلسه انجام دادند. نتایج این مطالعه نشان داده است که شمارش معکوس با گام های مختلف (از یک تا پنج تایی) هنگام انجام همزمان وظایف از قابلیت اطمینان بالایی برخوردار است. همچنین ارزیابی کمی مرکز فشار می تواند ابزاری مؤثر برای بررسی تغییرات ثبات پاسچر در بین جلسات مختلف باشد.

كليدواژه‌ها: توجه، کنترل تعادل، وظیفه دوگانه، قابلیت اطمینان

گروه های مخاطب: متخصصان و پژوهشگران

مجریان: شیرین صابری، مهشید مشرف، Gillian Yeowell، ابراهیم صادقی دمنه

آدرس مقالهhttps://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/39593683